Τα κλωστρά αποτελούν ένα διαχρονικό αρχιτεκτονικό στοιχείο που συνδυάζει λειτουργικότητα και αισθητική. Από τις μεσογειακές αυλές έως τα σύγχρονα κτίρια, προσφέρουν φυσικό φωτισμό, αερισμό και προστασία από τα βλέμματα — χωρίς να απομονώνουν τον χώρο.
Από το παρελθόν στο φως
Από τις αυλές των σπιτιών της Μεσογείου έως τα μοντέρνα κτίρια του σήμερα,
τα κλωστρά υπήρξαν πάντα φίλτρα φωτός και ιδιωτικότητας.
Στα ’50s και ’60s έγιναν σύμβολο του ελληνικού μοντερνισμού —
σκυρόδετα μοτίβα που χάραζαν ρυθμό και σκιά στις προσόψεις.
Σήμερα επιστρέφουν, πιο ανάλαφρα και γεωμετρικά,
ως λεπτομέρειες που επαναφέρουν τη μνήμη στο σύγχρονο φως.
Το φως πίσω από τη γεωμετρία
Κατασκευασμένα από σκυρόδεμα, μέταλλο ή κεραμικό,
τα κλωστρά λειτουργούν ως φίλτρα φωτός,
δημιουργώντας παιχνίδια σκιάς που αλλάζουν μέσα στη μέρα.
Μεταμορφώνουν την ατμόσφαιρα, φιλτράρουν το βλέμμα,
συνδέουν το μέσα με το έξω.
Στη σύγχρονη αρχιτεκτονική,
χρησιμοποιούνται όχι μόνο ως διαχωριστικά ή περιφράξεις,
αλλά και ως διακοσμητικά στοιχεία με γεωμετρικά μοτίβα
που προσδίδουν ταυτότητα και χαρακτήρα στην όψη.
Ανάμεσα σε φως και υλικό
Τα κλωστρά μεταμορφώνουν τον χώρο χωρίς να τον κλείνουν.
Σκιές που κινούνται, ρυθμοί που θυμίζουν Μεσόγειο.
Μικρές αρχιτεκτονικές «αναπνοές» ανάμεσα στο φως και την ύλη.
Ίσως, τελικά, η αξία τους να κρύβεται σε αυτή τη λεπτή ισορροπία:
η αρχιτεκτονική δεν χρειάζεται πάντα να κρύβει για να προστατεύει·
μπορεί απλώς να φιλτράρει.
